DE TOMBEN VAN TAMPAKSIRING

De Koning-Goden kijken neer.

Op al wat daar eens was.

Op al waarom gestreden.

Op al waarom geleden.

Op al waarom gebeden.

Om alle rituelen.

Geduldig wachtend, want

legenden keren weer.

De reiziger keert om.

Laat achter zich de stemmen

van zee en wind.

De zon verlaat hem.

Kleurt zee en  lucht

in waanzin-pastelkleuren,

maar

tekent de mensen zwart.

Steeds vaker vraag ik me  af.

waardoor ik daar ben aangeraakt,

maar het niet heb herkend.

Het juiste woord niet heb gevonden.

Niet genoeg geloof bij me droeg

om me over te kunnen geven.